|
|||||||||
|
Dramat w 7 scenach |
|||||||||
|
|||||||||
|
|||||||||
| Dramat w 7 scenach Osoby: Gołąb-nieszczęśliwie zakochany w Wampirze Wampir-doskonałe piękno, i w ogóle ideał Miejsce: mroczny, wielki, stary dwór, w tle słychać organy, które grają straszna muzykę, nie wiadomo kto gra. Scena 1 Gołąb (siedzi niecierpliwie, kreci się w miejscu; widać, że toczy wewnętrzną walkę) Aaach… Scena 2 Wampir Tak naprawdę, to ja wcale nie jestem wampirem. Tylko tak wyglądam. Gołąb Tak…chyba tak…rzeczywiście (gwałtownie drga) Przecież wampiry nie istnieją…ha, ha… (milknie) Scena 3 Gołąb Ja nieszczęśliwy, żałosny, zidiociały… Czyż miłość nie powinna wyzwalać najlepszych uczuć? Nie powinienem, zacząć opowiadać o poezji? Czyż ten stan nie sprzyja recytacji wierszy? Dlaczego? Dlaczego?! Czuję, ze tracę rozum! Mój rozum! To dobrze! Przestanę cierpieć! Ha, ha, ha…cierpieć…ha, ha, ha… Ja! Tu! Teraz! Kiedy? Dlaczego? Co ja wyprawiam? Co ja mówię? Czy to się nazywa załamanie nerwowe? Scena 4 Wampir (ktoś tak idealny, otoczony przez cudowne przedmioty, zajmuje się wspaniałymi rzeczami, Jej myśli górnolotne. Cos szepce do siebie…Jest to piękne) Scena 5 Gołąb (robi głupie miny do lusterka, zaczyna odgrywać jeszcze głupsze scenki) Scena 6 Wampir (z niezwykłą gracją przemierza hol) Hej! Gołąb (drga, podnosi głowę, macha ręką) Scena 7 (bomba nuklearna niszczy miasto, Wampir okazuje się być rzeczywiście tylko człowiekiem, ginie w ułamku sekundy, wyparowując i zostawiając swój profil wysmolony na ścianie. Gołąb nie ginie, okazuje się być nadczłowiekiem. Będzie się teraz użalał nad sobą do końca świata) Koniec |
|||||||||
|
|
|||||||||
|
|||||||||
|
|
|||||||||
|
Powyższy tekst został
opublikowany w serwisie opowiadania.pl. |
|||||||||