Jestem spełnieniem marzeń Jack'a

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W marcu nagrodą jest książka
Córka łowcy demonów
Jana Oliver
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Własna ścieżka

Drabble (tekst dokładnie ze 100 wyrazów)

Hagan - Wyjście w mrok

Pierwsze fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda.

Hagan - Ciało bez kości

Drugie fanowskie opowiadanie w świecie Conana Barbarzyńcy, autorstwa R.E.Howarda. Kolejne pojawi się niebawem. (Prolog w opowiadaniu Wyjście w mrok)

Moc słów

- Wojna przyszła do nas niepostrzeżenie - budzisz się pewnego ranka i już jest. - Gdzie jest, mamo? - zapytała matkę moja sześcioletnia siostra, przecierając zaspane oczy. - Wszędzie, moje dziecko, wszędzie... - odpowiedziała

Topielec

- Tak ślachetnej pani tośmy jeszcze we wsi nigdy nie mieli. Ach, szkoda będzie trochę, jak ją zeżrą. Krótkie i lekkie opowiadanie z serii Wampirojad

Bliskie spotkania

Chodźmy...

TENEBRIS

Ciemność jest wokół nas. A jeśli jest także w Tobie?

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

INNI

Och, młodzi moi, okultyzm to Wasz wróg! (Z dorosłymi nie inaczej...) Całość w księgarniach.

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
864
użytkowników.

Gości:
864
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 80808

80808

Jestem spełnieniem marzeń Jack'a

Data
17-11-27

Typ
I-inny

Kategoria
Melodramat/Psychologia/Inne

Rozmiar
3 kb

Czytane
2285

Głosy
0

Ocena
0.00

Zmiany
17-11-28

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: Bejtmen

Podpis: a bejtmen story

Jack, rozdział 2, odcinek II

Opublikowany w:

Jestem spełnieniem marzeń Jack'a

Nareszcie się przełamałem. Chciałem spróbować... szczęścia. Może tym razem wystawiając rękę z bezpiecznej strefy, nikt mi jej nie obetnie, bo tym jestem już za bardzo zmęczony. Zaprosiłem ją gdzieś, żeby wspólnie wyjść. Chciałem z nią po prostu pobyć, porozmawiać, poznać się lepiej, cokolwiek, byleby spróbować. Odpowiedziała, że chętnie ze mną wyjdzie. Stanąłem jak wryty, poczułem się niemożliwie uradowany. Chwilę później jednak dodała, że z nim jest i nie wie, czy byłby zadowolony z naszego wyjścia, ale i tak by chciała. Nie wiedziałem co mam w tamtej chwili zrobić, cieszyć się czy smucić. To tak jakbym poznał swojego największego idola z dzieciństwa, po czym on po minucie spotkania uderzyłby mnie pięścią w twarz, powiedział, że jestem nikim i opluł odchodząc. Ale ja nadal w to nie wierzyłem. Nie chciałem wierzyć i nie chciałem pozbawiać się tej nadziei, że może oto wreszcie szczęście w jakiś sposób uśmiechnie się i do mnie. I akurat tego wieczoru uśmiechało się. Jechaliśmy samochodem i śpiewaliśmy. Spacerowaliśmy i opowiadaliśmy sobie różnorakie historie. Siedzieliśmy i żartowaliśmy. Było idealnie. Było tak, jak sobie wyobrażasz, że mogłoby być. Czułem jakbym naprawdę ją interesował i chciałem, żeby ona poczuła to też z mojej strony. To był jeden z tych wieczorów, a może i jedyny, do którego chciałbym wrócić, gdybym miał taką szansę. Bo nie mógł trwać wiecznie. Ale zdawałem sobie z tego sprawę i nie panikowałem. Cieszyłem się każdym momentem. A kiedy wróciliśmy i musieliśmy się rozstać, było w tym jakieś poczucie spełnienia. Ja ruszyłem w swoją stronę, ona w swoją. Kiedy wracałem, uświadomiłem sobie, że pierwszy raz od kilku lat czułem w sobie czyste szczęście. To najlepsze uczucie pod słońcem. Gdy wróciłem, zacząłem zastanawiać się nad jej słowami. O tym, że jest teraz z nim. Myślałem, że to taki żart z jej strony, żeby dać sobie trochę bezpieczeństwa i w jakiś sposób mnie sprawdzić. Wyobrażałem sobie, że za jakiś czas wyzna mi, że tak naprawdę to ściema. A wtedy znowu poczułbym szczęście. Ale nie. Dzisiaj już wiem. Jest z nim. To Jack. Wiem, że jest szczęśliwa i traktuje to poważnie. Nie mogę mieć do niej pretensji, bo przecież już na początku powiedziała mi prawdę, której do siebie nie dopuszczałem. Ale teraz nie wyobrażam sobie nie mieć jej obok siebie. Chyba nawet nie jestem smutny. Jestem wściekły z poczucia bezradności. Nie mogę nawet obwiniać już samego siebie, bo wreszcie spróbowałem. Sprawa od początku wydawała się jasna. A jednak czuję jakbym coś zgubił i nie mógł tego znaleźć. Jakbym utracił wspomnienie, które zawsze miałem z tyłu głowy. A teraz jest już za późno, zawsze było i zawsze będzie, za późno.

Podpis:

a bejtmen story

27-11-17

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: