Drugie życie cz. 2

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W grudniu nagrodą jest książka
Cujo
Stephen King
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Sztuczny człowiek, który się śmieje

Przyszłość, w której rzeczywistość miesza się ze sztucznymi światami, staje się miejscem, gdzie szaleństwo trawi duszę.

Sen o Ważnym Dniu

Opowiadanie napisane na konkurs związany ze słowem "JUBILEUSZ". Horror... swego rodzaju (nie do końca poważny).

Moc słów

- Wojna przyszła do nas niepostrzeżenie - budzisz się pewnego ranka i już jest. - Gdzie jest, mamo? - zapytała matkę moja sześcioletnia siostra, przecierając zaspane oczy. - Wszędzie, moje dziecko, wszędzie... - odpowiedziała

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

Dwa dni z życia wariata.

Rozważania o normalności? Co to jest normalność a co nienormalność?

Brak

Wiersz filozoficzny

Liście lecą z drzew

Krótki wiersz

Zapach deszczu.

Takie moje wspomnienia.

Nowa Atlantyda

Jedna z przyszłości futurystycznych zawartych w e-booku "Futurystyka" (Przyszłość kiepska)

Krzyż

Traumatycznie. Przeczytaj i spróbuj zrozumieć, co powinno spotkać właśnie Ciebie.

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
2069
użytkowników.

Gości:
2069
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 55951

55951

Drugie życie cz. 2

Data
09-08-06

Typ
D-dramat

Kategoria
Historia/Rodzina/Psychologia

Rozmiar
2 kb

Czytane
4327

Głosy
4

Ocena
4.75

Zmiany
09-08-06

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
P12-powyżej 12 lat

Autor: Niepohamowana

Podpis: Niepohamowana.

O kobiecie, która wspomina swoje ciężkie dzieciństwo.

Opublikowany w:

06.08.2009

Drugie życie cz. 2

Piętnaście lat i sześć miesięcy temu.

Z trudem otwieram oczy, gdy Szymon coś mówi do mnie i próbuje wyciągnąć z łóżka na śniadanie. Prosi mnie płaczliwym tonem ale bez skutku, wciąż milczę i nie wstaję. Odchodzi ze spuszczoną głową. Za drzwiami słyszę rozmowę:
- To samo, nie odzywa się, nie reaguje na nic. Już trzeci dzień prawie nie je, co się z nią dzieje?
- Tak strasznie to przeżywa. Biedne dziecko, nawet nie pożegnała się z Marysią. Z Piotrka to świnia jest, żeby dzieci na pogrzeb nie zabrać! - złości się ciocia Ania i wychodzi z domu.
Szymek znów wchodzi do pokoju siada na skraju łóżka i patrzy na nietkniętą herbatę, potem na mnie i z rezygnacją wychodzi. Otwieram oczy i patrzę w sufit, łzy swobodnie spływają po skroniach i giną w tłustych włosach by po chwili zostawić mokry ślad na zielonej poduszce. Już nie zatrzymuję ich, uwolnione wylewają się ze mnie w ogromnych ilościach.
W końcu wstaje i osłabionymi trzęsącymi się nogami docieram do drzwi, otwieram powoli, po cichu. Niepewnymi krokami wchodzę do kuchni i siadam. Adam szybko otwiera lodówkę, robi kanapki i stawia przed mną. Po chwili też podaje herbatę i jogurt. Jem na siłę, żeby nie umrzeć tak jak mama. Nie chce być nią, nie chce mieć takiej samej przyszłości. Nienawidzę jej z całego serca za to, że odeszła, że opuściła nas, zostawiła pod opieką ojca. Mam do niej żal, nie wybaczę jej tego. Połykam kawałki słonej od łez kanapki i zastanawiam się czy jestem podobna do matki. Patrzę na Adama, on wygląda jak ona. Te same oczy, usta, włosy, sposób patrzenia, uśmiech i charakter. Znów napływają łzy nie powstrzymuję ich, a brat bez słowa podaje chusteczkę i znika za drzwiami.

Podpis:

Niepohamowana.

Sierpień.

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: