fiat 126p

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

We wrześniu nagrodą jest książka
Wielki Gatsby
Francis Scott Fitzgerard
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Sen o Ważnym Dniu

Opowiadanie napisane na konkurs związany ze słowem "JUBILEUSZ". Horror... swego rodzaju (nie do końca poważny).

Bliskie spotkania

Chodźmy...

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

Krzyż

Traumatycznie. Przeczytaj i spróbuj zrozumieć, co powinno spotkać właśnie Ciebie.

Liście lecą z drzew

Krótki wiersz

Brak

Wiersz filozoficzny

Dwa dni z życia wariata.

Rozważania o normalności? Co to jest normalność a co nienormalność?

Zapach deszczu.

Takie moje wspomnienia.

Nowa Atlantyda

Jedna z przyszłości futurystycznych zawartych w e-booku "Futurystyka" (Przyszłość kiepska)

Nowozrodzenie

Czym jest zbawienie.

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
1682
użytkowników.

Gości:
1682
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 3281

3281

fiat 126p

Data
03-11-24

Typ
D-dramat

Kategoria
Inne/-/-

Rozmiar
7 kb

Czytane
5280

Głosy
6

Ocena
3.17

Zmiany
03-11-25

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: anulina

Podpis: taka-sobie

napisane w korku :)

Opublikowany w:

blog

fiat 126p

udział biorą:
ona
on (jej kolega, sekretny kochanek)
mieszkaniec (jakiś)
fiat 126p

wszyscy pełnoletni z wyjątkiem fiata, który w przeliczeniu szedłby teraz do czwartej klasy podstawówki

ponadto występują:
chór roznegliżowanych młodzieńców
didaskalia
jedność czasu (trochę zachwiana, bo typowy dramat antyczny współgrał z naturą , o wschodzie słońca wszystko się zaczynało tj. zawiązywał się tragiczny wątek, w południe puchł by wieczorem zakończyć się tragicznym wyborem)
jedność akcji (mniej więcej)

jedność miejsca udziału nie bierze ( tutaj muszę jednak podkreślić, że ponieważ akcja rozpoczyna się i kończy w tym samym miejscu, można na upartego uznać to za swoistą klamrę miejsca)

AKT I

Chór roznegliżowanych młodzieńców

Dzisiaj ona auto ma tralala. stary gruchot, niezły rzęch hę hę hę. pije olej wręcz go żre tralale. mocno dymi z rurki małej, ciągle mruga ‘picia nalej’. No a ona? ta kobieta nigdy autem nie jeździła więc się fiatem ucieszyła marna istota ta na na na. nigdy w aucie nie siedziała, ino pasażerowała ła ła ła.

Scena 1

słońce w zenicie

mieszkanie studenckie. pokój jego. tenże klika i klika w klawiaturę. wchodzi ona.

ONA: mam prośbę
ON: (klika)
ONA: odbieram dziś auto z warsztatu...
ON: (klika)
ONA: z osiedla bajkowego
ON: (klika)
ONA: pojechałbyś ze mną?
ON: może...
ONA: zależy mi...
ON: a dasz się karnąć?

uśmiecha się i patrzy na nią. a patrzy tak, że ona wie że zaraz wylądują w łóżku

ONA: jasne

klucz zgrzyta w zamku. nie wylądują

MIESZKANIEC: cześć
ON: o której?
ONA: osiemnasta

Scena 2

zatłoczony autobus linii 68. ona i on przywarci do siebie cała powierzchnią dwudziestojednoletnich ciał. jest tłok. niby nie mają wyjścia. tak sobie razem udają, że muszą się przywierać. a niby nie chcą. ale muszą.

ON: a ty masz w ogóle prawo jazdy?

mówi jej prosto w twarz. a ona wdycha go mocno i wcale nie myśli o jakimś głupim papierku. nigdy nie jeździła autem. tylko na kursie. a zdała egzamin dlatego, że szlochała jak najęta i egzaminator poczuł się mocno nieswojo.

ONA: fajnie pachniesz
ON: masz prawo jazdy?
ONA: mam. ale tak jakby nie mam. nie umiem jeździć. za cholerę tego nie łapię. tyle czynności na raz. sprzęgło gaz biegi hamulec. i tyle aut dookoła. przeszkadzają, nie można się ruszyć, trąbią...

ona coraz szybciej łapie powietrze. głos jej się łamie.

ONA: nie dam rady. nie umiem. na cholerę mi to auto? ja go nie chcę!

teraz już płacze. klatka piersiowa skacze jej szybko i rytmicznie

ON: (nie wie za bardzo co zrobić, co powiedzieć. znawcą kobiet nie jest, ale aut i owszem. co ta dziewczyna wygaduje? myśli sobie. w czym ma problem?
aniu...

mówi tylko i na wszelki wypadek mocno ja do siebie przyciska. a ona już szlocha, zalewa się łzami

ON: (o ja pierniczę, myśli sobie)

bo on bardzo rzadko przeklina.

ONA: będziesz prowadził?
ON: a jutro? pojutrze? przecież masz tym autem jeździć do pracy...

ONA: (znów wielki kamień na sercu) no tak...

ON: ty będziesz prowadziła powoli a ja będę czuwał
ONA: (trochę uspokojona) dobra

słońce zachodzi

scena 3

niebo zasnuwają ciężkie chmury. zaczyna kapać. najpierw nieśmiało. po chwili grubymi strugami. ona i on już w samochodzie. piąta próba odpalenia silnika.

ON: musisz dłużej przytrzymać tę wajhę...

dla niewtajemniczonych: ówczesny fiat 126p nie był odpalany od kluczyka tylko od tajemniczego małego wihajstra ulokowanego gdzieś w okolicach hamulca ręcznego

ONA: nie mogę. palce mnie już pieką
ON: musisz jeśli chcesz jechać

ona szarpie jak może, w końcu sukces

ONA: wreszcie...

ruszają powoli, skacząc od czasu do czasu żabkę

ON: puszczaj wolniej sprzęgło. dwójka. już.

ona próbuje wrzucić dwójkę. auto gaśnie.

ONA: kurwa, czemu?
ON: bo to czwórka
ONA: boże, skąd ja mam to wiedzieć?
ON: hamuj powoli, redukuj, skrzyżowanie...
ONA: redukuj?
ON: luz! hamulec! hamulec nie gaz!!! luz!!!

zatrzymali się. rychło w porę. ona telepie jak osika.

chór roznegliżowanych młodzieńców (wpycha się ze swoja kwestią)

hej dziewczyno? gdzie się pchasz? czy ty w ogóle rozum masz? nie dla ciebie skrzyżowania, auta, drogi, wyprzedzania. bo dla ciebie wałek, ściera, fartuch i kolacja. a nie motoryzacja.

ON: spokojnie, nie szalej
ONA: (prawie płacze, nic nie mówi)

deszcz leje coraz mocniej

ONA: nic nie widzę
ON: włącz światła. lepiej?
ONA: nie

sytuacja robi się coraz bardzie dramatyczna (to dramat w końcu). wjeżdzają na ul. niestachowską. trzy pasy.

ON: zajmij lewy skrajny i jedź czterdziestką
ONA: okey

jadą chwilę. jest nawet dobrze.

ON: będziemy skręcać w lewo. zmień pas.

ona zmienia. głośne trąbienie. pisk opon.

ON: wracaj!!! mało w niego nie wjechałaś!!! co robisz, dziewczyno??? czemu nie spojrzałaś w lusterko???
ONA: bo mi nie powiedziałeś...
ON: (stara się opanować, ale za bardzo mu nie wychodzi. dostał niezłego stracha. widać gołym okiem, że chce przeżyć) nie możesz zmieniać pasa bez uprzedniego sprawdzenia, co się tam dzieje.

ona patrzy zawzięcie w lusterko

ONA: nic nie widzę. kompletnie nic...
ON: to zmieniaj.
ONA: to znaczy nie widzę, czy coś jedzie. to znaczy widzę, że jedzie ale za cholerę nie wiem po którym pasie. chyba musiałabym mieć tu, na jakimś monitorku, zdjęcie satelitarne, a przynajmniej lotnicze ukazujące moje bieżące położenie względem...
ON: (przerywa zrezygnowany) boże, kobieto, ty jutro nigdzie sama nie jedź. zabijesz się natychmiast. jeszcze na drodze osiedlowej.
ONA: (płacze znowu) patrz, boże, rondo. zapomniałam...
ON: co zapomniałaś?
ONA: (przez łzy) że tu jest to rondo... i jak się jedzie na rondzie... to było takie pogięte...
ON: powoli zmień pas na prawy. nic nie jedzie. zmieniaj. przesiadamy się.

pobocze. zmieniają się miejscami.

ON: nie możesz jeździć autem. za bardzo szalejesz, machasz wszystkim. wariujesz. nic nie widzisz...
ONA: wiem. co ja zrobię? co będzie jutro?
ON: nie wiem

to nie była jego sprawa więc miał luz

scena 4

ona leży w łóżku. musi podjąć decyzję. następuje powolny tragiczny wybór

ONA: (do siebie) jeśli pojadę autem zabiję się. albo co gorsza zabiję kogoś innego. niewinną matkę czwórki dzieci na przykład. nie. jadę autobusem.

chór roznegliżowanych młodzieńców

(ona zatyka uszy)

co ta mała kombinuje? co tam radzi i planuje? jeździć się nie nauczyła. kurs zrobiła. papier dostała i co z tego miała? 126 fiat pe pod blokiem będzie kisił się, a ona, niedouczona lebiega, na przystanek niech se biega

ONA: zamknijcie się obleśne golasy!

chór pierzcha

ona leży całą noc. podejmuje trudną decyzję w bólach życia

scena 5

słońce wstaje

ona też. drzwi się uchylają. chór próbuje wedrzeć się do środka

ONA: (do niego) zamknij proszę drzwi! jesteś tam??!!
ON: nie ma mnie

ona wstaje. całą siłą napiera na drzwi. w końcu zamyka je, przekręca klucz.

ON: i co?
ONA: co i co?
ON: jedziesz autem czy autobusem?
ONA: w ogóle nie jadę (radość w głosie) robię sobie wolne.
ON: acha...

ona czuje, że on chce jeszcze o coś zapytać. uprzedza go jednak.

ONA: tak?
ON: co tak?
ONA: możesz sobie wziąć auto i jechać na uczelnię
ON: (zdziwiony) dzięki
ONA: nie ma sprawy

on wychodzi. ona zostaje. radosna. lekka. zaraz zadzwoni do szkoły i coś wymyśli. a jutro sobota, pojutrze niedziela... tyle czasu... czas przecież sam rozwiązuje trudne problemy. każdy głupi to wie.

kątem oka zauważa chór. jakoś jednak weszli.

ONA: a paszoł wy mi wszyscy ze swoimi prostackimi przyśpiewkami!! poszli z tymi rymami częstochowskimi!! wy muzykanci żałośni! dramatu antycznego się zachciało! wy...

chór ucieka

kurtyna opada

Podpis:

taka-sobie

09.2003

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: