"WIATR"

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W marcu nagrodą jest książka
LATA
Annie Ernaux
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

Bliskie spotkania

Chodźmy...

Róża cz. 5

Tutaj kończy się śledztwo. Czy Hank odnajdzie Różę i zabójcę Rufusa?

Sen o Ważnym Dniu

Opowiadanie napisane na konkurs związany ze słowem "JUBILEUSZ". Horror... swego rodzaju (nie do końca poważny).

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

Liście lecą z drzew

Krótki wiersz

Dwa dni z życia wariata.

Rozważania o normalności? Co to jest normalność a co nienormalność?

Brak

Wiersz filozoficzny

Zapach deszczu.

Takie moje wspomnienia.

Nowa Atlantyda

Jedna z przyszłości futurystycznych zawartych w e-booku "Futurystyka" (Przyszłość kiepska)

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
1363
użytkowników.

Gości:
1362
Zalogowanych:
1
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 27735

27735

"WIATR"

Data
06-09-15

Typ
O-opowiadanie

Kategoria
Inne/-/-

Rozmiar
2 kb

Czytane
2349

Głosy
1

Ocena
5.00

Zmiany
06-09-15

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: Okropny trol

Podpis: Krzysztof S.

refleksje nad prawdziwym obliczem siebie samego

Opublikowany w:

brak

"WIATR"

„WIATR”

Budzi się życie, wiosna idzie. Radość zakryła smutek. Wiatr pieści młode źdźbła trawy. Słychać miarowy i lekki a zarazem głęboki oddech drzew. Budzi się życie. Ludzie wstają do pracy codziennej. Kamień Syzyfa pnie się do góry, pcham go przed sobą. Jest wiosna. Jak długo trwać będzie ? Pierwszym chłodnym powiewem wiatru, zwiastunem nadchodzącej jesieni, kamień będzie za ciężki i z nastaniem zimy on mnie pchać będzie. Idę wolno – noga za nogą. Włosy rozwiane czesze wiatr. Szeptem mówi mi coś do ucha – cicho lecz natarczywie.

- co chcesz mi wietrze powiedzieć ? Czy może przynosisz morfinę, bym zapomniał i żeby mnie znieczulić ? Co mówisz wietrze ??? !!!
- nie rozumiem twych słów. Dlaczego drzewa, kwiaty, ptaki i to wszystko co jest i żyje wokoło słyszą cię ? Budzisz o poranku. Dzięki tobie czują swą siłę. Dziś jesteś zwiastunem właśnie nadchodzącej wiosennej REWOLUCJI. Dajesz nowe życie. Jesteś twórczą burzą nowego.
- dlaczego mnie tego życia nie dajesz ?
- wietrze !!!!!!!!!!!
- wzywam cię i proszę o wielką czarną chmurę. Chcę strumieni deszczu, który zmyje co złe, zakurzone i brudne

Słyszę muzykę nadziei. Dajesz mi ją, lecz chmury nie widzę. Czemu szyderczy śmiech słyszę ?

- wietrze – czy to ty szydzisz perfidnie ?

Bezbarwna ludzka masa kłębi się w amoku codzienności.

- wietrze – wskaż drogę i kierunek, by już nie błądzić. Wietrze – jestem gotowy by biec za tobą.

Trzymasz mnie przyduszając do ziemi. Wokoło słychać muzykę a ja podążam za nią zafascynowany jej urokiem. Skąd dochodzi to piękno – myślę – i idę za nią upojony, zasłuchany. Gdzie jesteś muzyko i czym jesteś ? Jesteś czystością i miłością. Chcę kochać i być czysty tak jak ty jesteś.

Wiatr smaga po twarzy silnymi podmuchami pchając z całych sił do labiryntu. Ucichł nagle, gdy już stanąłem u jego wejścia.

- czemu ucichłeś wietrze ? Gdzie jesteś ?

Twarz piecze i boli. Drapie ją jakbym chciał zedrzeć z niej skórę.

- cieszysz się wietrze ? Z czego ?

Wiatr jednak zamilkł.

Podpis:

Krzysztof S.

21 marzec 1977

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: