weze

UŻYTKOWNIK

Nie zalogowany
Logowanie
Załóż nowe konto

KONKURS

W kwietniu nagrodą jest książka
Folwark zwierzęcy
George Orwell
Powodzenia.

SPONSOROWANE

Szczur powoli wychylił łysy łebek spod sterty odpadków. Jego wąsy ruszały się szybko, gdy gryzoń czujnie obwąchiwał teren i rzucał na wszystkie strony płochliwe spojrzenia. Po dłuższych oględzinach uznał chyba, że jest bezpieczny...

Chciałem być - Rozdział 1... cisza przed rozpierdo

Kiedy 34 letni, niezbyt rozgarnięty życiowo Janek dowiaduje się że może być synem znanego muzyka rockowego jego życie zmienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Janek wie że czar może w końcu prysnąć dlatego stara się dotrzeć do rockmana

Dzwonnik z Notre Dame

W gruzy się sypie...

Bliskie spotkania

Chodźmy...

Sen o Ważnym Dniu

Opowiadanie napisane na konkurs związany ze słowem "JUBILEUSZ". Horror... swego rodzaju (nie do końca poważny).

Podstęp

Historia trudnej miłości, która powraca po latach.

Dwa dni z życia wariata.

Rozważania o normalności? Co to jest normalność a co nienormalność?

Liście lecą z drzew

Krótki wiersz

Brak

Wiersz filozoficzny

Zapach deszczu.

Takie moje wspomnienia.

REKLAMA

WYBIERZ TYP

Opowiadanie
Powieść
Scenariusz
Poezja
Dramat
Poradnik
Felieton
Reportaż
Komentarz
Inny

CZYTAJ

NOWE OPOWIAD.
NOWE TYTUŁY
POPULARNE
NAJLEPSZE
LOSOWE

ON-LINE

Serwis przegląda:
2322
użytkowników.

Gości:
2322
Zalogowanych:
0
Użytkownicy on-line

REKLAMA

POZYCJA: 18570

18570

weze

Data
05-09-09

Typ
O-opowiadanie

Kategoria
Kultura/-/-

Rozmiar
2 kb

Czytane
2234

Głosy
2

Ocena
3.00

Zmiany
05-09-09

Dostęp
W -wszyscy

Przeznaczenie
W-dla wszystkich

Autor: oddball

Podpis: Michał Kliś

O wezach

Opublikowany w:

weze

Szkodzenie dymem
Kiedyś bardziej ciemniej niż się mogło wydawać, było lub nie kilka stworzeń. Miało na sobie dwoje oczu i parę uszu. Dwa razy więcej rozum i kilkaset zębów ogryzionych niczym paznokcie. Dwa z nich było wysokich. Kilka czarnych. Reszta bezbarwna. Na każdego czekała jego kolej. Ciemniej zaczynało się już robić w południe.
Zapalone światło nie miało żadnego znaczenia. Wąż był pierwszy. Wyszedł z szeregu i zaczął salutować. Dwóch generałów biło mu brawa. Reszta nie.
Dlaczego nie?
Nie mieli do tego warunków. Byli zbyt potrzebni ojczyźnie. Dwóch z nich wolało dłubać w zębie. W dwójkach dokładnie. Zęby te miały być białe jak kołnierzyki i czyste jak buty. Reszta była bez znaczenia. Co do ziarenka wszystko zostało wysprzątane.
- Idziemy spać – powiedziały węże i cofnęły się do szeregu.
Dwójka generałów zasalutowała. Z dnia pozostało tylko wspomnienie. Zrobiło się jeszcze ciemniej. Wszyscy mieli już dosyć. Nawet sam generał. O drugiej dwadzieścia pięć przyszedł czas, by zakończyć działania. To koniec. W końcu i na początku było przecież jeszcze tyle do zrobienia. Nikt już nie wiedział, co ma zrobić. Nawet sam generał. I jego zęby. Owszem, można też tego nie robić, ale co by to dało. Gdyby tak mógł każdy, to, do czego by to prowadziło. Kilkanaście razy z rzędu. Dwa razy pod rząd. Wszyscy byli postawieni. Do końca nocy pozostało pięć godzin i trzydzieści minut i to nie to. Oboje byli już zmęczeni. Musztrą. Pójdą się przejść. To im dobrze zrobi. Jak ciemniej było dawniej, kto się raczej dowie… Dziś już na pewno nikt tego nie wie.
Dobranoc, gdyż jako ostatni ludzie i węże kładą się w zakamarki. Ludzie trochę na prawo, bardziej niż te węże. One po środeczku, gdzie nikt oprócz nich nie wejdzie. Za pięć godzin niecałych ranek powita wszystkich. Były dwa węże i dwa węże wyszły.

Podpis:

Michał Kliś

07.07.05

Dodaj ocenę i (lub) komentarz

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ OCENĘ

Twoja ocena:


5	4,5	4	3,5	3	2,5	2	1,5	1

ZALOGUJ SIĘ ŻEBY DODAĆ KOMENTARZ

Twój komentarz: